Przerwa w czytaniu

Należę do tego gatunku czytelników, który w czytaniu ma zawsze kilka książek. 
W czytaniu albo w "nie-czytaniu". 
Bardzo często zaczynam książkę i czytam do końca (rzadko podczas jednego "posiedzenia"). 

Ale równie często zaczynam i się ...zacinam. Z różnych powodów.

Wypadłam z transu

To grube tomiszcze to mój prezent gwiazdkowy, wyczekany i zamówiony. Przez święta przeczytałam 233 strony, a potem wróciłam na ziemię podlaską. I po niemal pół roku jestem na stronie 234. Do kolejnych świąt mam jeszcze trochę czasu.


Przesyt autorem

Jak odkryję autora/kę, który leży mi bardzo - pożeram wszystko. Tak było z Alice Munro, jeszcze przed Noblem. Po 6-tym - przeczytanym - tomie opowiadań, kupiłam tom siódmy. I leży, z zakładką między stronami 12 a 13-tą. Na pewno się doczeka, bo Munro kocham. Ale jeszcze mi się te sześć wcześniejszych odbija czkawką;)

Bo to zła pora była

Przeczytałam esej afrykańskiego pisarza, którego nazwiska nie wypowiem (ale mogę napisać - Binyavanga Wainaina). Esej "świeży" i zabawny. I chciałam mieć jego książkę. I mam. Czytałam w nocy, a tu jakoś spać się chce, a książka wcale nie taka zabawna jak esej. Trochę magiczna, a to średnio lubię. I tak czeka ze skrzydełkiem okładki na stronie 27, na jakąś lepszą noc do czytania. 


Wybiórcza lektura

Uwielbiam Marka Bieńczyka. On może pisać o wszystkim i jest ciekawie. O kajakach, o winie (wiadomo, Bieńczyk), o obrazach rozświetlonej nocy, o Beenhakkerze nawet. I ja przeczytałam o tym wszystkim. No o prawie wszystkim. A to czego jeszcze nie, czeka cierpliwie, niczym opuszczone zielone truskawki. Z czasem dojrzeją. Albo ja. 

 Ostatnia prosta

Książkę o swoim pokoleniu przeczytałam podczas jednej (dłuuugiej) drzemki syna. Został mi dokładnie ostatni rozdział, gdy syn otworzył oczy. I tak sobie czeka i nie może się doczekać, mimo iż tyle drzemek było od tamtego czasu. 

A miało być tak fajnie

Przeczytałam arcyciekawą biografię Stanisławy Fleszarowej-Muskat. A w niej rozdział o fanach pisarki i ich zachwytach. No to gnam do pobliskiej księgarni z biedronką w logo i dawaj do kosza: mleko, masło, pomidory i Zatokę śpiewających traw. I zaczęłam. I też sobie leży. I nie, nie jakieś szczególnie duże rozczarowanie. Ale malutkie tak. Bo jednak fan to rzadko obiektywny jest.